Jak to pandy nas rozleniwily

Dwadziescia jeden komentarzy to wystarczajacy sygnal ze dosc juz dawno nic nie pisalem. Pewnie lekkie przesilenie, moze zmeczenie po miesiacu podrozy(takie duze slowo). W kazdym razie obiecuje - nie dzialo sie nic pilnego, samowitego czy wartego pisania. Ale ziarnko do ziarnka zebrala sie notatka. Wzielismy najwyrazniej powazny przyklad z Pand, poniewaz w Czengdu, poza jedzeniem spaniem i internetem, nie zrobilismy prawie nic. Potrafilismy wtrzachnac trzy dwudaniowe objady, zwlaszcza miesne. Szaszlyki na grillu, szaszlyki w goracym tluszczu. Pierogi na parze. Zupy. Byl tez pomysl na zabie udka, ale z ekstrawagancja poczekamy do Wietnamu. Na szczescie po trzech dniach leniuchowania, musielismy wyjechac z miasta. Pojechalismy do Kumingu. Miasta - stolicy prowincji Yunan, polozonego na szerokosci zwrotnika raka. Tak "nisko" jeszcze nie bylem.  Miasto polozone wsod lasow, pol, wzgorz. Pieknych widokow z pociagu niestety nie uchwycilem, ale wierzcie mi sa zapierajace dech w piersiach. Poszatkowane kolorami, zieleniami, zolciami, zbocza gor - na ktorych uprawia sie ryz, kukurydze... Miasto wilgotne, deszczowe. Codziennie pada. Znaczy sie od dwoch dni i wieczorami. My spacerujemy sobie po gwarnych uliczkach, knajpkach, dzielnicy muzulmanskiej, po pagodach, muzeach. Ogolnie lekki cheel out na zmeczenie i momentami nosy na kwinte. Bardzo podoba mi sie w knajpach w Chinach. Procz tego, ze jedzenie nie ma nic wspolnego ze znanego nam z CO TU i innych wyszynkow chinczykopodobnych, to jest go o wiele wiecej i nie jest robione na "jedno kopyto". W kazdym razie nie az tak bardzo jak w Polsce. Owszem powtarza sie papryka, imbir, takie paskudne male szyszeczki, ale smaki z kazdym rownoleznikiem sie zmieniaja i zasadniczo nie powtarzamy sie. A wybieramy roznosci: nerki, zaoladki, zeberka, watrobki, baranine, kroliczka :), drob, wolowine, wieprzowine. Na slodko, ostro, bardzo pikantnie i az tak pikantnie ze sie nie da prawie zjesc. A jak sie swietnie je. Jak w chlewiku. Odpadki pod stol, razem z charchami. NA stole porozsypywany ryz tapla sie w sosach i resztkach warzyw. Paleczki pomagaja siorbac, a my zadowoleni ze wreszcie tresc sie liczy nie forma. Zglodnialem. Ide jesc. A Was zapraszam do lektury zdjec. Pzdr.